De grote vraag van veel mensen is, waartoe ben ik hier op aarde? Een vraag die mij ook lange tijd heeft bezig gehouden. Wat doe ik hier eigenlijk en wie ben ik? De inspiratie om deze blog te maken komt doordat ik Johannes 8 in zijn geheel als een openbaring zie, in wat er in deze tijd gaande is. Verder in deze blog daarover meer. Nog nooit had ik de tekst zo gelezen zoals die er echt staat. Schokkend en mooi.
Vroeger was me ingeprent dat ik een kind van God ben en ik hem moet gehoorzamen en eren. Door naar de kerk te gaan en te bidden, uit de bijbel lezen en geld te geven. Regelmatig vragen om vergeving van al mijn zonden aan Jezus want die had zich opgeofferd voor mij schuldig en zondig mens. Ik was hem dus wat schuldig en moest hem dankbaar zijn en aanbidden. De rode draad hierin is angst en geen liefde. Voor velen een trance waarin zij gevangen zitten zonder dat te beseffen. En die gevangenis wordt verdedigd door onwetendheid.
Uit de bijbel lezen, bidden en de kinderen zo een voorbeeld zijn door "goed" christelijk kerkelijk gedrag. Natuurlijk moesten de kinderen ook naar een christelijke school, in dit geval een gereformeerde zodat we zeker waren dat daar Gods wil verkondigd werd. Zo was de indoctrinatie. Zelf was ik jaren lang actief in deze kerk als diaken. Een diaken is er voor om toe te zien op de sociale en financiële gangen van mensen die in moeilijkheden zaten. De kerk kan dan bijdragen om deze gezinnen te helpen. Wij keken naar de inkomsten en uitgaven om zo een goede helpende hand te zijn. Dat was mooi werk!
Mijn gebed, voordat ik een huisbezoek deed; "Heer laat mij een instrument zijn van Uw liefde". Ik sprak daarmee mijn verlangen uit naar wijsheid in rust en liefde. Terug kijkend gaf God mij dit alles door mij te laten zien wat liefde is en wat niet liefde is. Ik kwam te weten dat de mij geleerde dogma's niet klopten en echt niet liefdevol waren. Deze dogma trance was meer eisend en verplichtend. Je voelde je zondig wanneer je niet aan de kerkelijke verplichtingen voldeed. De in trance zijnde directe kerkelijke omgeving zag erop toe dat jij je aan de kerkelijke regels hielt. Dat gaf niet een eerlijk vrij gevoel. En een verlangen dat in bewustzijn groeide.
Tijdens mijn huisbezoeken hoorde ik regelmaat dat de kerkgang, vaak twee keer per zondag, er was als gewoonte en plicht. Dieper vragend kwam naar boven dat het eigenlijk niet leuk was, althans lang niet altijd. "Maar dan ga je toch niet", zei ik heel vaak. Ik meende dit oprecht. Het antwoord; 'nee dat kan niet want de mensen zullen zeggen dat we het niet goed doen'. Ja, er werd veel geoordeeld en gewezen naar anderen. Vanaf de preekstoel werden de kerkgangers er met regelmaat op gewezen niet te oordelen. Zo bleef het schuldgevoel als een tredmolen. Nu wetende dat als iemand zich schuldig voelt, kan deze niet bij liefde. Schuldgevoel is een van de grotere emotionele blokkades.
Er is veel moed voor nodig, en vooral inzicht om een religieuse kring te verlaten voor iets mooiers. Ik ging als vanzelf meer naar mijn innerlijk gevoel, naar het gevoel van vrijheid en geluk luisteren. Deze weg gaan overigens ook veel niet kerkelijke mensen. Ook kun je kerkelijk blijven en toch die weg volgen, zolang je het kunt volhouden.
Toen ik in 2003 van start ging om een vier jarige studie "geestelijk genezer" vielen er tijdens de studie meer kwartjes met betrekking tot de liefde van God. Vooral dat God geen naam is zoals Jan of Piet. Als je eenmaal begint te "weten" kun je er geen omschrijving aan geven. Alles is namelijk tekort behalve het weten dat jij er een deel van mag zijn. In alle vrijheid en met al je goede en kwade kanten van je. God oordeelt niet. De waarheid is dat de mens oordeelt.
Toen, ik dacht in het eerste studie jaar, heb ik afscheid van de kerk genomen. Ik had al langere tijd de "kerk" in mijzelf gevonden. De Christusenergie die in ons allen aanwezig is om gezien te worden. Het gaf een heerlijk vrij gevoel, hoewel de transitie nog steeds zijn mooie voortgang heeft. Jezus is immers op aarde gekomen om ons weer bekend te maken met die Christusenergie.
Ik kon de kerk buiten mijzelf niet meer aan, met de wetenschap dat ik niet de mogelijkheid bezit om daarbinnen iets te veranderen. Toen de trance mij meer duidelijk werd, ging ik heel veel lijden zien. Het was zelfs schokkend om bepaalde kerkelijke rituelen te doorzien. Ik was ver van horende doof en ziende blind geworden.
Ik ben God dankbaar dat ik achter de maskers, ook mijn eigen, kon kijken. Het zou nog vele jaren duren om mijn perceptie van God te veranderen. Om vrede in mijzelf te kunnen hebben met Gods gruwelijk bezoedelde naam om het kwade daaromtrent in mijzelf te kunnen zuiveren. Zonder Zijn aanwezigheid in liefdevolle blije aanwezigheid zou dit een onmogelijk transitie zijn. Ik heb ook geleerd dat de liefde van een ander mens niet opeisbaar is. Er wordt veel gechanteerd en omgekocht om liefdevonden te willen worden met alle gevolgen van dien. Hoe groter de verwachting hoe groter de teleurstelling.
Hoewel ik de kerk had verlaten, bleef mijn geloof in het volgen van Jezus en geloof kan heel mooi veranderen in "weten". In Johannes 8:12 lezen we : "ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben".
Hem volgen en kunnen volgen in daden, gedachten en gevoel maakt mij steeds gelukkiger. Inherent daarin zie ik meer pijn, verdriet, verloochening en onechtheid in heel veel mensen. Mijzelf blij voelend in alle nederigheid, blijheid en herkenning. Iets dat ik lange tijd in mijn leven had gezocht en gek genoeg altijd met een goed gevoel van binnen. Een gevoel dat ik lange tijd niet kon herkennen.
Eenmaal buiten de muren van het kerkelijke werd mijn zicht langzaam veel ruimer. langzaam maakte mijn verdriet plaats voor nog meer inzicht. Het verdriet was zich gaan nestelen door het onvermogen van veel kerkelijke mensen om goede stappen te nemen voor zichzelf, in naar binnen gekeerde eerlijkheid. Daar waar je interne morele autoriteit te vinden is. Vaak voelde ik me alleen en door niemand echt begrepen.
Lange tijd was ik boos op het instituut "kerk" en op mijzelf, dat ik mijn kinderen in deze "gevangenis" had opgevoed. Maar weet nu dat alles een doel heeft. We hebben dit leven niet voor niets gekozen.
Nu, twintig jaar verder, kan ik dankbaar terug zien op mijn ervaringen. Inzichten zijn natuurlijk veel groter geworden en veel vragen zijn beantwoord. Er is acceptatie en nederigheid in het weten dat ik werkelijk een kind van God kan zijn in de door Hem gegeven vrijheid. Ik kon niet een "naamchristen" zijn en mijzelf verloochenen.
Het bij mij voortschrijdende bewustzijn bracht mij nog niet zo lang geleden het weten dat ik veel heb meegekregen bij incarnatie. Gaven die pas boven komen na ellende en het kunnen schouwen van mijn angsten. Bij het zelfstandig leren nadenken, komen er ook conclusies. Er is ook weer moed voor nodig deze te aanvaarden. Moed dat vanzelf gemobiliseerd werd. Wel kan ik zeggen dat ik nog veel moed niet kan mobiliseren. Wellicht zal daar een doel achter zitten want ik heb ook geleerd dat alles zijn tijd heeft. Vertrouwen valt immers ook onder Gods liefde, net als mededogen en vergeving. Natuurlijk ook voor jezelf!
Hoeveel moed is. er nodig om iemand om vergeving te vragen? We laten het liever achterwege als gif dat zijn weg vrijuit kan gaan, in lichaam en geest. Zo zijn Gods universele wetten nu eenmaal. Niemand kan er omheen.
De bijbel is voor mij een boek met veel historie en lees daarin regelmatig. Met ogen die zich nog steeds in het proces van openen bevinden. Als je denkt dat ik "kerkmensen' veroordeel, heb je het mis. Desolaatheid heeft plaats gemaakt voor inzicht en mededogen in liefdevolle nederigheid. Alles in de eerste plaats in mijzelf want hoe kan ik "zien" als er nog blokkades zijn die een mist opwerpen?
Ik loop niet meer in het duister, zoals Jezus dat heldhaftig zegt in Johannes 8:12. Dat maakt meer blij dan verdrietig. Het volgen van de niet-leugen maakt dat je de leugens steeds duidelijker gaat zien. Verdriet, pijn, woede en onbegrip door hen die in het duister blijven verkeren, herken ik heel goed. Ik kan het immers zien en vooral schouwen. De kracht die God mij geeft middels plotseling blije gevoelens, laat mij verder gaan. Dit is dus mijn interne morele autoriteit. Wetende, dat als ik slaafs een externe morele autoriteit volg, dit mijn spirituele dood zal zijn. Precies zoals het onlicht dit wil. Daar is vooral in deze tijd weer veel moed voor nodig. Al vragende mobiliseert die moed zich in mij. Een resonantie die onmetelijk heerlijk resoneert. Zo hoop ik ook geprepareerd te zijn op wat nog kan komen in deze wereld die in de klauwen zit van de anti mens en Christ. Ik hoop de kracht te ontvangen om te sterven i.p.v mijzelf te verloochenen. Gek genoeg geeft dat ook weer een goed gevoel, wetende dat de dood een illusie is. Laten we hopen dat dit niet hoeft te zijn.
Ik noem mij een Christen van binnenuit en weet dat de Christus in de mens zit. Inherent in ieder mens. Die is er immers door de frequentie Gods geplaatst. Ik heb een diep verlangen om Jezus te volgen in zijn voorbeeldige daden en wijsheid. Hij is een voorbeeld voor mij en weet inmiddels precies wat hij gezegd heeft en vanwaaruit hij gesproken heeft. Het is een zalig innerlijk 'weten' voor mij.Ik val soms in herhalingen, neem mij niet kwalijk.
Om op mijn vraag terug te komen; 'wat doe ik hier eigenlijk?' heb ik de laatste tijd en veel antwoorden gekregen. Dat past voor mij helemaal in deze eindtijd. Deze tijd van openbaringen.
Er wordt op het moment veel geopenbaard. In de wereld alsook in de mens zelf die enkel de kans heeft te leren door pijn en lijden. Durf te kijken!
Er wordt ook geopenbaard dat er ook niét pijn en niét lijden kan zijn. Het een kan niet zonder het andere bestaan. De door God gegeven vrije wil zit de keuze van persoonlijk lijden of een gelukzaligheid in het weten waarom we hier zijn. In dit weten kun je over de lichamelijke dood heenkijken. De angst voor de dood smelt weg. Neem je eigen verantwoording want niemand kan het voor je doen.
Jezus zegt ik ben het licht der wereld. Als Hij dat zegt weet je dat Hij een zeer goede verbinding heeft met de liefdevolle Vader. Hij spreekt dus vanuit die frequentie zonder enige ego! In Johannes 8 zegt Hij zo ontzettend veel en te her..kennen wat in deze tijd gebeurt. Hij heeft hier, in Johannes 8 te maken met de schriftgeleerden en Farizeeën. In onze tijd zijn dat o.a onze regeringen, het rechtssysteem, de banken, media, onderwijs en de farmacie, om er maar een paar te noemen. Kortom, alles is beheerst door hetzelfde onlicht. De gehele wereld zit in de klauwen van satan en haar volgelingen. Alleen hun maskers vallen iedere dag meer af. Voor hen die kunnen zien althans. Open je ogen want er is een spirituele oorlog gaande.
Graag ga nog even verder met Johannes 8 vanaf vers 38: Hier maakt Jezus duidelijk dat de kerk in feite een onlicht creatie is. Hij zegt; 'ik spreek over wat ik bij mijn vader gezien heb; u doet dus ook wat u bij úw vader gezien hebt. De schriftgeleerden en Farizeeërs antwoordden en zeiden tegen Hem: Abraham is onze vader. Jezus: als u Abrahams kinderen was, zou u de werken van Abraham doen. Maar nu probeert u mij te doden, een mens. Die de waarheid tot u gesproken heeft die ik van God gehoord heb. Dat deed Abraham niét.
Zij zeiden: tegen Hem: wij zijn niet geboren uit hoererij; wij hebben één vader, namelijk God.
Jezus zei: Als God uw Vader was, zou u Mij liefhebben want ik ben van God uitgegaan en gekomen. Want ik ben niet uit mijzelf gekomen Hij heeft mij gezonden. Waarom begrijpt u niet wat ik zeg? Omdat u mijn woord niet kunt horen.
En daar komt ie! : U bent uit úw vader de duivel, en wilt de begeerten van uw vader doen; die was een mensenmoordenaar van het begin af en staat niet in de waarheid, want er is in hem geen waarheid. Wanneer hij een leugen spreekt, spreekt hij vanuit wat van hemzelf is, want hij is een leugenaar en de vader (Jawhe dus) van de leugen. Maar Mij omdat ik de waarheid spreek geloofd u niet. Wie van u overtuigt Mij van zonde? En als Ik de waarheid spreek, waarom gelooft u Mij niet? (hun god is die zegt dat ie een jaloers en wraakzuchtig god is) Deze heeft voor een korte periode de macht over de aarde gekregen. Die periode loopt nu ten einde.
Jezus; Wie uit God is hoort de woorden van God; daarom hoort u niet, omdat u niet uit God bent. De Joden zeiden dan tot Hem: Zeggen wij niet terecht dat u een Samaritaan bent en door een demoon bezeten bent? Jezus: Ik eer mijn Vader, en u onteert mij. maar ik zoek mijn eer niet; Eén is er die haar zoekt en Die oordeelt.
Tot hier wat Jezus zegt over het onlicht. Het hoofdstuk gaat nog een klein stukje verder waarin de Joden Hem proberen de doden.
Hoe een parallel met onze huidige wereld! De waarheid mag niet en als je die spreekt wordt je gedemoniseerd. Je ziet het in de eerste en tweede kamer gebeuren met mensen die wél de waarheid eren! En nog steeds doden zij die het lef hebben de waarheid naar boven te halen. In Nederland is Pim vermoord door dezelfden die JFK hebben vermoord. In deze tijd tal van klokkenluiders die gezelfmoord worden. Rechtstreeks door de volgelingen van Abrahams god de Satan. In deze tijd met de naam Moloch of Baäl waar het duister aan offert. De waarheid mag niet omdat de angst het meest angstig is voor de angst.
Niets is wat lijkt dat het is. leer te vertrouwen op jezelf en vraag om kracht. Het zal je allemaal gegeven worden.
Doe zelfonderzoek en onderzoek zelf. Geloof niemand maar volg je zuivere gevoel in het verlangen Gods liefde te willen ontvangen. Dit verlangen is al een wens of gebed dat altijd verhoord zal worden. Meestal niet op het moment dat jij het wilt maar wel op een ander moment.
Moed wordt verlossingskracht.
Elke waarneming, elke verandering, elke ontwikkeling vergt moed. we verlaten de veiligheid van het bekende en begeven ons in onbekende, onoverzichtelijke ervaringen. de moed om die stap te zetten, zit in ons. ontdekken wij onze moed, dan groeit er een kracht in ons die ons van oude patronen bevrijdt.
Liefde is met ons allen. Wat je ook doet.
Reactie schrijven