Is je echte identiteit liefde?


Al je aan jezelf de vraag durft te stellen; 'wie ben ik?'  Ben je bezig om in een andere dimensie voor jezelf te stappen. Het is namelijk een volstrekt persoonlijke vraag die ook nog eens vanuit jezelf komt. 

Het stappen in een andere dimensie kan  alleen op de voorwaarde dat je de vraag 'wie ben ik' accepteert. Een vraag die vele andere vragen oproept, die op haar beurt ook weer vragen oproepen. Allemaal vragen vanuit jezelf gecreëerd. Blijft steeds, of je de vragen  wilt accepteren. Wil je over kennis beschikken wie je werkelijk bent? Wees eerlijk naar jeZelf en het zal altijd goed komen. 

 

De andere kant is dat je tevreden bent met wie je denkt te zijn. Het 'academische hoofd.' Of hoofdenergie. 

Logische vraag zou kunnen zijn, waar je dan over tevreden bent. ik weet dat deze vraag voor de meerderheid van de mensheid al te veel is. Helder gezien, verkeren zij in een soort trance en willen daarin blijven. Dat kun je alleen maar zien bij anderen als je zelf ooit begonnen bent om jezelf te ontdekken en een lawine aan vragen hebt doorgeworsteld. Je hebt dan het vermogen om de trance en de echte kern te zien van een mens. De echte kern doet er dan alleen maar toe. Deze is altijd verbonden met het goddelijke, of hoe je het ook maar wilt noemen, omdat het in feite geen label heeft. Daarvoor is het veel te groot.  Als je deze laatste regels helemaal kunt begrijpen, ben je een gelukkig mens. 

 

Alles wordt 'goud' is niet het goede woord voor wat ik bedoel. Goud vertegenwoordigt materialisme en de daaraan gekoppelde hebzucht. Toch ligt er een mooie vergelijking. Jezelf ontdekken is immers veel meer waard dan aardse schatten. Het is iets wat niet te koop is. Het is iets dat sereniteit in zich houdt en het van harte verlangen daarna is weer een link met hebzucht, in de goede zin. Hebzucht verandert in het diep verlangen naar inzicht. Ze zijn totaal verschillend. De ene kant is 'dood' en in de andere kant begint het leven dat geen dood kent. 

 

Als je nog niet afgehaakt bent, lees je dit nog. Gefeliciteerd! want je staat open voor jeZelf met al haar vragen. Je bent op weg naar een gelukkig mens. Blijf standvastig bij het ontdekken van je eigenheid. Wie ben ik?

 

Het echte leven wat hier bedoeld wordt is weer evenredig met licht. Licht in ons zelf dat ontstoken kan worden. Dit ontsteken kan je alleen zelf. Niemand kan het voor je doen. Ook al zou je alle goud en zilver en diamanten, die op deze planeet zijn bezitten. Het is niet de sleutel voor door de poort, in het binnengaan naar wie je echt bent. De poort en de sleutel en alles wat je wenst zit in jou. 

 

De sleutel en de poort verkeren meestal in een versluiering van angsten, geloven en oordelen over jezelf en anderen. Wrok en  woede houden dit instant. Ook; och och och wat ben ik toch zielig. Niemand begrijpt mij. Mensen doen mij alleen maar pijn omdat ze mij niet snappen. Arme ik. Een vernietigende emotie!

 

Het gekke is dat, dit slachtoffer zijn niet echt bewust gebeurt. Hoe kom je er achter dat je in een slachtofferrol zit? Ga terug naar af, de vraag wie ben ik? Vraag jezelf of je alert mag worden op iedere gedachte en daad waarin het slachtoffer versluiert is. Die vraag is altijd aan je echte ik gesteld. Die vraag is sereen. Tenminste als je het verlangen hebt om te willen Zijn wie je echt bent. Ja, ook ik heb in vele slachtofferrollen gezeten en ze onbewust gespeeld. Totdat ik door de emotie heen kon kijken. Later kwam daar de prachtige wet van oorzaak en effect berouw vergeving bij. Die is logisch ontdekte ik. Mijn binnenste hielp mij door te zeggen: Oh Klaas je bent ook wel heel erg zielig he? (lol). Dat zette me aan het denken en altijd de vraag; 'is dat wel zo?' Lachen is herkennen. 

 

Zelf heb ik dus ontdekt dat er vele fragmenten van slachtoffer in mij zaten en wellicht nog zitten, om nog aan het licht te komen. Het transformeren daarvan, maakt dat ik er nu over kan schrijven omdat ik 'rollen' in mijzelf in het licht wil zetten. Ook een diep verlangen in mij om ze te willen zien. Dat gaat volstrekt niet met een 'academisch hoofd'. Het gaat met innerlijke sereniteit dat het academisch hoofd niet accepteert. Het hoofd zal enorm in kracht verliezen als je eenmaal door de poort bent. Geef je arme zielige jij nooit knuffels maar zet het in je licht. En... als je nog steeds leest, heb jij het vermogen naar licht. Logisch. "Ik ben niet mijn emotie." 

Het bewust worden hiervan is niet zo eenvoudig, omdat we, bizar genoeg, meestal honderdtachtig graden andersom doen, oordelen, denken en negatief geloven. Geen ruimte voor liefde maar wel voor niet liefde, terwijl beiden geïntegreerd zijn in je lijf. Het oordeel over jezelf is gewoonteweg met de jaren gevormd door niet liefdevolle interventies die gedurende je hele leven plaatsvonden. 

 

Niemand is schuldig voor jouw trauma's. Jij bent wel verantwoordelijk ze op te lossen en daarvoor is kennis nodig.  Of heb je ook, voor je gevoel, een perfecte opvoeding gehad, je zult dan alsnog jeZelf moeten ontmoeten en dáár vriendschap mee aangaan.  Los van alles en iedereen om je heen. Die keuze kan lang niet iedereen maken en dat is helemaal niet erg. Ook zij die zichzelf niet kunnen ontwikkelen hebben een waardevolle taak in ons leven. Het hoort bij je eigen ontwikkeling om ook dat liefdevol te leren accepteren. Immers ook in jezelf zijn er nog dingen die nog niet volkomen in harmonie zijn? Je bent echt geen greintje meer dan de ander. De ik die op een hoge berg staat is niet minder dan de ik onderaan die berg. Die óp de berg staat heeft enkel meer overzicht. Kan zo meelopen met de ik onderaan de berg. 

 

Mijn ervaring is dat, wanneer er weer iets in harmonie lijkt te zijn, blijheid en openheid zich laat zien en voelen. Altijd met een nieuw ding dat in het licht komt, om er aan te mogen werken. Zo heeft ieder zijn eigen proces en zijn we bekenden van elkaar, daar waar jouw karavaan berg opwaarts al is langs gegaan. Jij herkenning kunt zien in de ander, in het proces van het herkennen van jeZelf. Zoals het overzicht op de berg.

 

Transformatie laat nooit afval achter. Alles in een transformatie wordt goud. Ik bedoel ook alle negatieve ervaringen. Deze zijn immers ook op een bepaald moment getransformeerd. Zo niet, dan poppen ze wel op, voor aandacht, omarming en liefde. Het is helend jezelf te leren schouwen in een van je slachtofferrollen. (lol) Toon Hermans zei: "lachen is herkennen". De sleutel tot bevrijding is je emotie te leren transformeren door kennis. 

 

 

Zelf zijn we instaat om te helen wanneer we tot besef komen dat we in feite liefde zijn. Vanuit onze prille oorsprong zijn we dit. Of je nu wilt of niet. Die kern van oorsprong zit te wachten op erkenning en herkenning. Diep in ons hart en onze ziel. Enkel al het besef dat het er is, geeft meer ruimte en creëert vanzelf blije ontwikkeling en mogelijkheden. Als onze ziel een creatie is van die perfecte bron, is deze perfect van nature. Natuurlijk ben jij  niet de Bron maar die huist wel in ons allen. Ook in jou. Dat is een enorme grootsheid, waar nederigheid vanzelfsprekend is. Het besef van die nederigheid maakt mij altijd heel blij. Snap je wat ik bedoel? Geen "academisch hoofd" die dit snapt hoor.  Enkel en alleen als het intellect in het hart landt. Niet altijd zachte landingen, kan ik erbij zeggen.

 

Ben je lief?

Ben je lief? Vraag het eens aan je diepere ik. Stel de vraag eens in je gedachten. Stel de vraag eens met de suggestie dat er meer is dan jij kunt zien. Stel de vraag eens aan je 'gids', aan de engelen, aan God, aan de Bron. Ze zitten allemaal op je te wachten. Met smart op je vragen want ze willen helpen.  Ook zij respecteren jouw vrije wil. Geen vraag, geen actie. 

 

Awareness 

Een paar suggesties van mij voor een aantal vragen;  "wie ben ik niet?"  Bij het vragen komt vanzelf wijsheid en je krijgt ook antwoorden. Jij bent niet de jaloezie, de hebzucht, de woede, de depressieve, de vermoeide, de overspannener, de lelijkerd, de eenzame, de gefrustreerde, de niksnut, de gepeste, het slachtoffer, de verslaafde,  de niet goed genoeg, de hater, enz enz. Vul voor jezelf maar in hoeveel oordelen je over jezelf hebt en waar je in bent gaan geloven. Gereedschap hiervoor kan zijn om alles wat ik hierboven aan suggesties heb neergezet nog eens goed te schouwen in jezelf. Dit met de vraag of er ook ergens iets is wat je bezig houdt. Of dat je herkent,  de nijging hebt weg te drukken. Hoe onbeduidend het ook lijkt.  Tenminste als je er serieus mee om wilt gaan. Neem jezelf serieus. Voor mij is dat weer humor omdat ik het in mijzelf herken. Wel serieuze humor die omarmend is. Hoeveel liefs kun jij over jezelf zeggen? Negeer je die vraag liever? Ben je daar helemaal tevreden mee? 

 

 

Hormonen

Een slecht gevoel over jezelf geeft altijd een chemische reactie in je lichaam. Hoe langer het negatieve over jezelf duurt, hoe moeilijker is het om een andere  en blije chemische reactie te stimuleren, dat het blije gevoel geeft. Toch is het mogelijk om de negatieve barrière te doorbreken. Soms heb je daar hulp voor nodig waardoor het veel sneller kan gaan. Probeer maar eens te glimlachen op dit moment en voel wat er gebeurt in je lichaam. Er zal onmiddellijk iets positiefs chemisch gebeuren in je lichaam...... Hoe subtiel en gevoelig, we hebben er alleen niet mee om te leren gaan toch? 

 

De liefde en waarheid zijn één. Net als water en nat ook één zijn. Ze zijn onlosmakelijk. Van water is dat makkelijk te snappen. Van liefde kan dat moeilijker zijn, terwijl het even logisch is. Net zo makkelijk ook. Of is het zo makkelijk dat het moeilijk is.

 

De waarheid is dat we moeilijk kunnen vergeven. Wanneer we dat gaan aanpakken is dat een waardevolle zaak. Leren vergeven is liefdevol en het zal je veel goeds brengen. Wat maakt dat dit dan gebeurt? Omdat vergeving de waarheid is. Het is daarom ook liefde. Natuurlijk vooral jezelf leren vergeven.  De andere kant is ook de waarheid. Zitten blijven in wrok, hardnekkigheid en noem ze zelf maar weer op.  Oh ja, ik zou hem bijna vergeten; 'ach ach wat ben ik toch zielig' De waarheid hierover is dat je lichamelijk en geestelijk zieker zult zijn. Het is geen generator van blijheid. Dat is de waarheid en die waarheid is ook liefdevol. "Laat je lichaam niet schreeuwen om gehoord te worden". Kom in actie en wacht niet op de ander want die gaat het niet doen voor je. Niemand is bij machte het voor je te doen. 

 

Koester je lichtpuntjes en tel je zegeningen in relativeren.

Relativeren kan verlichtend zijn. Als een mens in jouw ogen iets naar jou heeft gedaan dat "onvergefelijk" is, ga dan ook kijken wat deze van goeds heeft gedaan. Probeer een oordeel eens goed te belichten van alle kanten. Moeilijk? Toch is er altijd die mogelijkheid:

 

Vijftig goede sommen, met slechts één fout. Of een heel A viertje met slechts één taalfout. Bij heel veel mensen ligt de focus van het hele werk op de fout waardoor de rest in het duister komt. Het foutje is het koortje van de lichtschakelaar die alles zwart maakt. Bizar toch? Zo ook; Hij/zij heeft je ook heel veel goeds gedaan toch? "ja maar......" Achter die 'ja maar' ligt een enorme bom aan ziekteverwekkende ellende. Vaak onbewust. Wél reageert je lichaam daarop. Dat is dan weer de waarheid en liefdevol gereedschap voor inzicht. Inzicht vanaf die hoge berg. Soms kost het zweten om weer op de plek te komen, op die hoogte, waar je al vaker was. Een stap op de plaats.

 

Vandaaruit te gaan schouwen in alle eerlijkheid. De actie van het vergeven zit in je eigen 'academische hoofd' en heeft niets te maken met de ander. Dat is de waarheid vanuit liefde. Daar waar dat hoofd in het hart zit. 

Het 'ja maar' verdedigt onbewust je ellende, te vuur en te zwaard. Het kan zelfs zo zijn dat je kwaad gaat worden op mij omdat ik de waarheid schrijf? (lol) Als je nog steeds leest zul je ook een lach hebben? Zelf ben ik op niemand kwaad, geen enkele ziel op deze aarde. Dat maakt vrij. 

 

Kleine dingen leren vergeven is net zo belangrijk als grote dingen. Wanneer je het aan het leren bent, kun je het resultaat al voelen als een sprongetje in je hart. 

 

Wanneer het positieve blije gevoel lang weg is geweest, zou je kunnen zeggen dat positief erg lui is geworden en zich niet zo makkelijk laat verleiden om goede chemie te produceren. Dat is vaak het moment dat er naar medicatie gegrepen wordt of dat het wordt voorgeschreven! 

 

Om het zelf te willen leren is veel positieve doe en hart-denkkracht nodig, zoals boven omschreven.

 

Wanneer je ook maar iets van blijheid voelt dan kun je daar extra veel aandacht aan besteden. Goed voelen hoe het voelt. Eigenlijk enorm overdreven verwelkomen, waarbij overdrijven nooit kan! Datzelfde kun je doen wanneer je bezig bent je "negatieve geloven" om te draaien naar liefde voor jezelf. Op een gegeven moment zul je het vanbinnen voelen en leren daar Allert op te zijn. Knuffel je ellende dood.

 

 

 

 

 

 

 

Vraag me gewoon wanneer je vragen hebt. Durf ze te vragen en maak me blij.

Graag, als je wilt, een reactie van je. 

 

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Henk ter Grote (dinsdag, 08 juni 2021 22:10)

    Mooi verhaal, waarop ik van binnen de intuitieve gevoelens kreeg om hier eens een kaart uit de Osho transformatie te trekken, want ik realiseerde me dat het bewustzijn een rol hier in speeld. Kies je bewust voor liefde of mogelijk ook onbewust als een automatisme en kan dit? Het antwoord kwam met kaart 36 poorten van de hel / poorten van de hemel. Antw: Als je iets op een onbewuste manier doet, zonder bewustzijn ben je in de hel. Als je iets op een bewuste manier doet, met je volle bewustzijn, ben je in de hemel. Mooi in het kort even weergegeven. Het is mijn vrije keuze om bewust te kiezen voor liefde. Prachtig! Dit causale verband te kunnen zien vanuit mijn hart op "is je echte identiteit liefde"?

  • #2

    Anne (zaterdag, 04 juni 2022 21:52)

    Hai Klaas, ik lees dit artikel ineens met nieuwe ogen, prachtig en zó herkenbaar! De zin die ik ooit opeen papiertje had geschreven en na vele jaren weer gevonden heb, fladderde tijdens het lezen langs..... "Vergeven is je eigen projecties terug nemen." Ben ik me ondertussen opnieuw heel erg bewust geworden.....