Dit artikel sluit aan bij het vorige. In feite zijn al mijn artikelen met een spirituele bedoeling en gebaseerd op de natuurlijke universele wetten die voor ons allen tellen. Of je nu wilt of niet. Deze wetten zijn logisch net als zwaartekracht. Ze zijn inherent aan je gevoel tussen goed en kwaad en je vrije wil daarmee om te gaan. Veel mensen willen er niets mee te maken hebben, wat maakt dat ze in feite niets met hun hoger zelf te maken willen hebben. Dezelfde wet zorgt logischerwijs voor heel veel pijn dat zowel geestelijk als lichamelijk kan zijn, en natuurlijk beide. Alleen jijzelf kunt daarin verandering brengen. Een betere wereld begint bij jou en niet bij de ander. Wat ik schijf en zeg heeft niets met mij te maken maar alles met de genoemde universele wetten. Het maakt mij ook niets uit hoe je over mij denkt. Ik krijg al zoveel goeds, dat niet eens is uit te leggen. En, ik vind je een lief mens. Ook dit artikel is voor hen die 'weten' of voor hen die het verlangen hebben te willen weten en op weg zijn zichzelf te leren kennen. Misschien heb je er wat aan want die weg is niet makkelijk maar wel mooi. Natuurlijk hebben zij die niet willen of kunnen weten ook een taak voor het geheel. Zij zijn er voor mij niet minder om.
Op weg jezelf te leren kennen, ga je de wereld door een andere bril zien. Een bril waarvan je niet eens wist dat deze bestond. Eigenlijk wandel je in een totaal nieuwe dimensie, waarbij je oude bril niet onmisbaar is. Want het kan handig zijn deze even op te zetten, of beter, op te spelen om contact te houden en om je "lichtwerk" te kunnen doen. De kennis van de het leven met de eerste bril is als gereedschap aanwezig. Veel van die kennis is getransformeerd naar iets waar je echt wat aan hebt. Iets wat je ook graag zou willen delen omdat je anderen graag blij wilt maken. Je wilt het eigenlijk wel van de daken schreeuwen. Immers: waar het hart vol van is stroomt de mond van over. In Matteüs 10:27: 'Wat ik jullie in het duister zeg, spreek dat uit in het volle licht, en wat jullie in het oor gefluisterd wordt, schreeuw dat van de daken'. Moge duidelijk zijn dat het hier gaat over je innerlijke stem die spreekt, verbonden met je hogere Zelf.
Je hogere Zelf die in verbinding staat met liefdevolle wijsheid uit het universum, de Bron de Christusenergie en kracht. Nederigheid als een zachte liefdevolle omarming hoort daar bij. Onze gedachten kunnen uren praten zonder iets te zeggen. Onze innerlijke stem kan in een paar woorden iets zeggen wat echt van waarde is.
Spiritualiteit is geestelijkheid en kent geen grenzen in tijd en afstand, het blokt niets maar staat open in vertrouwen te ontvangen en te verwerken. Hmm, vertrouwen? Hoeveel laat ik mij leiden door vertrouwen en hoeveel laat ik mij leiden door angsten?
Spiritualiteit komt bij het ontwikkelen in Zelfkennis vanzelf naar boven. Het is altijd latent duimen draaiend aanwezig. Het stuurt met zachte hand, maar wordt door onwetendheid en ook niet willen weten niet gezien. Of gesaboteerd. Argumenten daarvoor zijn meestal: "wat ik niet zie is er ook niet". Misschien komt de grootste afkeer wel omdat je naar je gevoel moet. Diep in dat gevoel is er de weet van de objectieve natuurwet waar niet mee te knoeien is.
Die wet is niet door mensen gemaakt.
Net als de wet van zwaartekracht niet door mensen is gemaakt. De universele natuurwetten zijn absoluut. Zelf begrijp ik niet dat de mensheid daar zo ver vandaan is. Maar; "als het kalf verdronken is. dempt men de put". Met andere woorden; ' de mens leert enkel en alleen door pijn, schade en schande'. Als deze dan vervolgens de ander de schuld geeft, is er niets geleerd. "Wie oren heeft die hore" Omdat een mens zichzelf niet beheerst, wordt zij geheerst. Als jij weet wat onze heersers weten, hadden zij dan nog macht over je of ons? Er zullen nog honderden miljoenen "kalven" verdrinken. Deze zwemmen al rond in de "put" zonder dat te beseffen. Daarin ligt hun kostbare bijdrage tot een bewustere wereld zonder geweld en zonder machthebbers. Zonder die "kalveren" gaat het niet. Ik hou van ze.
De reis, op weg jezelf te ontmoeten, is altijd, zo heb ik ervaren, vol met verrassingen, zijpaden waar je niet wilt lopen, splitsingen, verdwalen, terug lopen, herzien, opnieuw lopen, huilen, rouwen, verkennen, ruiken, voelen, proeven, schouwen en kijken en loslaten. En dan zul je er gelukkiger van worden, wie wil dat nou niet? Alles heeft hier weer met keuze te maken. Iets niet doen is ook een keuze. Ieder moment van je leven is een keuze. Een goede keuze is altijd in harmonie met de universele natuurwet en daarom ook altijd liefdevol. Negeer je deze, breng je schade aan jezelf. Niet omdat ik dat zeg maar omdat het gelinkt is aan de natuurwet. Net als zwaartekracht. Of dat water nat is. Spring je van een rots af, zal de zwaartekracht zijn werk voor doen. De keuze lag bij jou. Keer jij je om, en besluit om hulp te vragen, om jeZelf te openen, zal diezelfde universele absolute wet er voor je zijn. Dit keer omdat je dat bewust wilt. Een bewuste keuze. Ja, ik schreeuw het van de daken omdat nu nog kan.
Tijdens de reis zul je gaan snoeien. Je snoeit weg waarvan je gaat weten dat het niet van je is of niet meer bij je past. Dat kan pijn doen maar geleidelijk zal er nieuw leven groeien uit de wonden van het weggesnoeide. Je komt er achter dat wat je weg hebt gedaan enkel en alleen belasting was. Je wordt ook gewaar dat veel van wat nu weg is uit je innerlijk, helemaal nooit door jezelf is geënt. Je bent wellicht op paden gezet waar je eigenlijk helemaal niet wilt lopen?
Ervaringen kunnen groeien naar vertrouwen en rijkdom. Ook kunnen "oude" ervaringen soms even weer naar boven komen om aangevuld te worden met een nieuw inzicht. Soms is dankbaar teruggrijpen even belangrijk. Je mening herzien of heroverwegen is geen schande maar een zegen. Het vertellen daarover maakt nog blijer. "Ik heb je toen verteld dat ik er zo over dacht, maar die mening is veranderd in.... Hoe is dit voor nu voor je?" Da's goud eerlijk en past liefdevol in die universele wet. Beloning zal niet uitblijven. Ondanks wat het oordeel van de ander ook mag zijn.
Eerlijk leren leven voor jezelf om eerlijk naar jezelf te willen kijken, houdt in dat jij jezelf niet voor de gek gaat houden, niet liegt, niet ontwijkt, niet wegdrukt, niet wegkijkt, niet oordeelt, maar door alles heen wilt weten. Een goede tip is om jezelf veel vragen te blijven stellen, is te leren dealen met je emoties op een oprechte manier. Iedereen kan dat in geduld en met veel vallen en opstaan. (lol) Er achter komen dat je niet je emoties bent is al een hele gewaarwording. Het wegdrukken brengt nog meer krampachtigheid en stress.
Een universele logische wet. Een van deze wetten is de wet van "oorzaak en effect/berouw vergeving. Deze wet haal ik heel vaak aan in mijn artikelen omdat deze een onomstotelijke waarheid is in logica. Net zo logisch dat als water nat is. Ook erg vervelend omdat je genadeloos gespiegeld wordt. De zoektocht naar wie je bent kan best hard lijken maar dat is het niet. Het lijkt soms wel even zo, in confrontatie met je Zelf en je niet zelf. Ook je naaste kan het heel hard vinden. Dat heeft dan niets met jou te maken. Misschien wil je wel minder lief gevonden worden doordat je ontdekt dat je al lief bent. Zie ook mijn artikel waarin ik schrijf; 'ach ach, wat ben ik zielig, niemand snapt mij en niemand ziet mij en ik doe altijd alles verkeerd" De bekende slachtofferrol waar heel veel mensen verslaaft aan zijn zonder dit te beseffen. Als je er doorheen prikt, is het humor.
Je gaat in gesprek met jezelf en neemt de vragensteller altijd serieus. Vragen zoals; "wat maakt dat ik dit wil wegdrukken? Waar ben ik bang voor, wil ik iets niet weten?" Wil ik geen kennis. Wat zal er gebeuren als ik het weet? Waar komt mijn lijden vandaan? Hoe en wanneer en door wat is het begonnen? Wat maakt me boos? wat maakt me verdrietig? Waar ben ik bang voor? Wat maakt dat ik het uit de weg ga? Wat maakt me blij? Wie ben ik? Hoe vaak speel ik een slachtofferrol? Aandacht die je nodig hebt. Niemand kan het voor je doen. Wel is het hard werken. De meeste mensen om je heen willen niet dat jij jeZelf leert kennen en zullen je tegen gaan werken.
Waar wordt je blij van? Blijheid, vreugde, serene rust. Op dat moment is het ook te zien in je ogen. Deze weerspiegelen je gevoel in het moment. Het maakt open en andere mensen zien dit met graagte. Er is herkenning in wat zij ook hebben, of willen hebben. Vaak onbewust. Het fijne gevoel wat ik hier probeer te omschrijven, werkt als een energiecentrale. Er mogen Zijn in liefde maakt connectie met Liefde. Niemand kan het voor je doen. Een klein zinnetje; "het dringt nu tot me door wat er gebeurt is, kun je me vergeven?" Tevens het jezelf vergeven, natuurlijk.
De moed om te vragen om vergeving, hebben maar een paar mensen kunnen ontwikkelen. Ik ben nu 70 jaar en ik heb het heel weinig gehoord van mensen. Zelf heb ik het ook moeten leren en ik kreeg het mijn strot niet uit om het te vragen. Toch heb ik dat gedaan en geleerd. Het heeft me veel vrijheid en blijheid gegeven. Niet leren vergeven is hetzelfde als een "dolk" dieper in je hart steken. Niemand doet dat voor je. De andere kant maakt blij en vrij, geeft energie en creativiteit, connectie met je hogere Zelf die te voelen is.
Wist je dat liefde een gift is en nooit opeisbaar? Misschien komt hier iets van spiritualiteit kijken. Of is dit misschien al te veel gevraagd voor je? Ik weet het niet omdat ik niet jou ben. Wel weet ik dat we één zijn in die liefde en daardoor nooit alleen. Zoals gezegd, liefde is een gift en alle mensen zijn er mee begiftigd. Of je nu wilt of niet. En.... hoe harder je het ontkent hoe meer pijn. De genoemde natuurwet is altijd en overal van kracht. Niemand kan er aan ontsnappen. Geeft dat ook vertrouwen? Mij in ieder geval wel. Deze wet is zo logisch dat als je een vinger aan een gloeiend hete kachel houdt, dat pijn doet. Natuurlijk brengt diezelfde wet onnoemelijk veel liefde en geluk en wijsheid. Ook dat hebben we moeten leren toch? De genoemde wet is ons echter nooit onderwezen, helaas. Ik zal er over blijven schrijven en vertellen. Van de daken schreeuwen.
Vragen stellen aan jezelf maken je echt bewust, en als je oprecht de keuze hebt gemaakt om jezelf te willen leren kennen, zul je gesteund worden, omdat het een heel serene keuze is die verder gaat dan je gedachten. Misschien is het wel een verlangen om jezelf te leren kennen. Om geen vreemde meer te willen zijn in je eigen lichaam en geest. Je bent niet wie je van jezelf of anderen moet zijn. Je bent ook niet wat ervan je verwacht wordt te zijn.
Ook ben jij niet je werk, en natuurlijk ook niet al die rollen die je speelt. Je bent meer dan een moeder, vriend, vader, oma, opa, beroemdheid, vriendin, miljonair, iemand die geen geen geld heeft, je bent niet het materialisme en niet wat je denkt dat je bent......
Op het moment dat er verlangen er is om connectie te maken met je Zelf, kun je dat zien als iets dat identiek is aan een oprecht gebed dat vanuit je hart komt. Gedachten reiken immers veel verder dan je kunt denken! We zijn misschien wel meer dan enkel onze vijf zintuigen, die overigens ook heel vaak slecht ontwikkeld zijn: "Wat voel ik en wat denk ik?" Is maar al te vaak al een heel moeilijke vraag die bij veel mensen een tegenvraag opwerpt:
"wat moet ik voelen dan ?" Nooit geleerd, want de ander moet zeggen wat je moet voelen, moet doen en niet moet doen, suggereert de laatste vraag, is het niet? Hoeveel slaaf ben je?
Je zult op een gegeven moment merken dat jij je niet meer wilt verstoppen. Niet meer op de platgelopen paden van oh wat heb ik het erg, of ik wil aandacht van anderen, de ander moet mij snappen, de ander moet mij liefhebben, de ander heeft het gedaan, de ander kan mij gelukkig maken. Je uitsloven om lief gevonden te willen worden. De ander moet het doen, is een doodlopende weg. Een weg van lijden, pijn en ziekte. Een weg van on ontwikkeling. Vreemd dat het gros van de mensheid er aan verslaafd is. Als ik ook maar één mens ietsje pietsje wakkerde kan maken met de blog's, ben ik al heel blij. En, gezien de mail die ik krijg is dat zo. Dat maakt diep heel diep blij.
Het blijft het een keuze binnen onze vrije wil jeZelf te leren kennen. Geen makkelijke stap. Het kan overeenkomen met een verslaving waarvan je af wilt. Misschien heb je die ervaring al wel en weet je hoe hardnekkig een verslaving kan zijn. Vanaf alle hoeken en gaten bochten en kronkels probeert de verslaving het van je te winnen. Toch blijft nog steeds de keuze en de daarbij behorende daadkracht. Soms is professionele hulp vragen ook lief zijn voor jezelf. Ook ik heb dat gedaan en vraag, als het op mijn pad komt, wel eens een collega, die ik volkomen vertrouw, iets voor me te doen. Zonder het vertrouwen in de kundigheid van de ander, zou dat niet gaan. We hebben veel verslavingen waarvan we geen notie hebben.
Woede: "Als ik die ooit voor mijn auto krijg". Of: "Die zal ik ooit nog eens een loer draaien", "die gun ik wel iets waardoor het lachen wel vergaat" , " dat kan en zal ik nooit vergeven" "ik ben boos op mezelf" , "kreng!", "je deugt niet!" , "je bent helemaal niet lief". En ga zo maar door, vul het zelf maar eens voor jezelf in en stel er meteen vragen bij. Negatief bent gaan geloven over jezelf kan een verslaving zijn. JeZelf is een heel ander. Een totaal andere dimensie?
Ik maak regelmatig mee dat mensen zich zo hebben weggedrukt, dat zij het positieve niet kunnen zien. Ook als ze vorderingen hebben gemaakt in hun therapie bij het verwerken van trauma. Er zijn dan momenten in hun leven dat ze blijheid en zachtheid uitstralen. Het Zelf is altijd nederig verbonden met de universele Bron, God of welke naam je er aan geeft.
"De mensen" reageren daar heel mooi op zo van: "je hebt een prachtige uitstraling" . Of "wat ben je veranderd" Of: "dank voor je lieve woorden". Of: het was een fijn gesprek met je". Mooi toch zou je zeggen. Toch komt het voor dat het accepteren van hetZelf (nog) steeds niet aanvaard kan worden en blijven zij hunZelf saboteren. Totdat......
Misschien blijven ze wel in de "vertrouwde vernietigende" slachtofferrol zitten? Dit even ter illustratie hoe leidinggevend negativiteit kan zijn. Die destructieve kracht. De wereld zit er overigens letterlijk barstens vol mee. Toch wint, zo ik met vreugde zie, in de sessies, het positieve! Het is steeds eenvoudiger om de client naar een beter gevoel te brengen.
Nu nog ben ik hier, soms even, voor nodig maar uiteindelijk zal ik dat niet meer zijn. Iemand is dan opnieuw geboren en weet diep van binnen de echte "waarheid". Accepteert liefde en oordeelt veel minder. Velen zie ik tot mijn grote vreugde niet meer terug in mijn praktijk. Wel heel even voor een openingsgesprek. Om ergens een opening in te maken of iets te delen. We hebben elkaar echt nodig om te kunnen groeien en daarvoor zoeken we zelf uit wie we nodig hebben.
Platgelopen "paden" zijn ervoor om er op stil te staan. Te schouwen en te zien wat je aan het doen bent en waarom. Nog een grotere vraag is: "hoe ben ik hier eigenlijk gekomen en wat wil ik hier nu precies bereiken?" Hoe is dit pad er gekomen en hoe en waardoor ben ik er op gaan lopen? Is dit mijn pad eigenlijk wel? Hoe vaak ben ik hier al geweest?
Al kijkend naar jezelf en je gedrag, kom je misschien wel tot de conclusie dat je je leven lang al dingen aan het herhalen bent die jou niet blij maken maar die je van jeZelf af houden. Misschien kom je wel achter dat je er nooit mocht zijn. Dat je niet gezien bent maar ontkent bent. Je loopt misschien wel het pad van "slachtoffer" en je zit in de rol van "slachtoffer" zonder dat je je daarvan zelf echt bewust van bent. Wat wil ik eigenlijk nu precies van de ander, van "de mensen" en hoe zouden zij moeten doen om mij blij en gelukkig te maken? Hoe? Schrijf het voor jezelf maar eens op papier hoe iemand volgens jou zou moeten doen. Zelf heb ik nog nooit een client ontmoet die niet in de een of andere slachtofferrol zat. Prachtig om daar fel helend licht op te zetten. Het komt met regelmaat voor dat ze dan weglopen. Gehecht aan de rol; Klaas begrijpt mij ook al niet, arme ik en het zal wel nooit wat met me worden. Eigenlijk een rot vent die Klaas. (lol) Als je de reis aandurft jeZelf te leren kennen, begrijp je vanZelf dat je niet het slachtoffer bent. Ook niet de woede en nog veel meer. Je bent gelukzalig als je dit herkent.
Ja maar het komt allemaal door de ander! Het komt allemaal door de ander, dat ik zo moet lijden en dat ik zo geworden ben!
Ik wil genoegdoening! Het is niet mijn schuld! Zij hebben het gedaan! Grrrr!!!
Niemand heeft Schuld aan jou lijden. Niemand is verantwoordelijk voor je trauma's. Jij bent wel verantwoordelijk deze op te ruimen. Weer een diepe want de andere kant, het lijden is bekend. Wordt in stand gehouden?
Weer de vraag: "wie ben ik?" Middels de kwantummechanica weten we inmiddels dat we veel meer zijn dan dat we met onze vijf zintuigen waar kunnen nemen. We zijn meer dat een lichaam dat bestaat uit een zak met botten water en bloed. Veel meer! Dat is middels de kwantummechanica al aangetoond en we zijn nog maar aan het prille begin van deze wetenschappelijke ontdekkingen. Iemand zei: " er komt een moment dat wetenschap en spiritualiteit samen zullen vallen". Nicola Tesla zei: " Als mensen gaan denken in energie inplaats van materie, zullen ze enorme sprongen maken in vooruitgang". Buiten onze vijf zintuigen om is er onnoemelijk veel meer. Wie je bent zit dus al in je genen met de bedoeling om "ontsluierd" te worden. Je ziel te helen.
Zoals ik in dit artikel suggereer, om in gesprek te gaan met jezelf, is al heel bijzonder, is het niet? Wie gaat dan met wie in gesprek en hoe en waarvandaan komen al die vragen en verrassende antwoorden ? Hoe komt het dat ik ineens over iets droom en nog wel een verduidelijkende droom. Of verwarrend, om vervolgens toch nog iets te brengen van waarde. Meer dus dan onze vijf zintuigen. Veel meer om te ontdekken van jeZelf in wie je bent en wie je niet bent. Het bewust willen worden van je gedachten en daden. Het willen weten van de logische universele wet van oorzaak en effect berouw vergeving.
Er mee willen experimenteren zodat je ervaringen kunt opdoen. Is dat jezelf oprecht aandacht geven? Dan de vraag wie ben ik? Wie ben ik niet. Ben ik de mis-handelde werkelijk? Ben ik gaan geloven dat ik dat ben? Ben ik de in de steek gelaten mens? Zit er nog iets anders in mij dan dat iets dat het tegenovergestelde is ? Wie ben ik dan?
Ook dat heeft te maken met de hele ontwikkeling in het proces van "wie ben ik". Minder dingen uit te sluiten maar laat rusten om het uit te zoeken. Er over na te denken en je gaat makkelijker herzien. De betekenis "gooi geen paarlen voor de zwijnen" gaat een heel diepe betekenis krijgen in wijsheid. Je zult er achter komen dat we in feite allen één zijn in liefde.
Het is een heel groot artikel geworden met heel veel informatie. Misschien wel te veel voor nu of in deze leeftijd. Als dat zo is, kun je het altijd weer vinden op een moment dat jij dat wilt.
Liefde is met ons allen. Of je nu wilt of niet.
