Afstemmen met de innerlijke Bron.

 

In deze, niet makkelijke tijd, is het van extra belang om je regelmatig af te stemmen op je innerlijke Bron. Die oerbron waar wij allen deel van uitmaken. 

 

Die Bron van licht, waarvan het duister niet wil dat we daar contact mee hebben, of zouden krijgen. Om het licht, of de die oerbron te willen leren kennen, houdt in dat je wat kennis hebt. Intuïtief, of dat je er meer mee wilt resoneren. Een keuze? 

 

Wanneer kun je zeggen dat je deze resonantie wél kent, en op welke manier dan? Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de manier en het gevoel niet te omschrijven is. Wel dat die " Goddelijke oerbron" in ieder mens sluimert en soms kan doordringen tussen alle belemmeringen door. Ons hoofd kan er letterlijk niet bij. 

 

Als ik ergens verslaafd aan zou willen worden, is het aan deze resonantie van blijheid, rust, harmonie en vrede, in de stilte van de geest. Het verlangen daarna wordt met de dag groter, en dat komt omdat de universele resonantie van waarheid, waar ons aardbolletje ook in drijft, met de dag wordt opgeschroefd. Uiteindelijk zal alles mee resoneren, en zal wat het licht en waarheid niet kan waarderen, verpulveren. Liever eergisteren dan vandaag, is mijn wens. Er is een enorm groeiend collectief verlangen naar deze verlossing. Dat verlangen heeft een liefdevolle dynamische kracht die geen terugweg kent omdat deze resoneert met onze Bron, waar we vandaan komen. We zijn niet de Bron maar komen er vandaan. Dat is beduidend anders dan New Age preekt.  Zo is God liefde maar liefde niet God. ik wordt daar heel blij van. 

 

In dit artikel praat ik over ons hogere doel en dat we in wezen, in wezen, al zijn. Laat ik een voorbeeld gebruiken dat tot de menselijke verbeelding kan strekken wat hiermee wordt bedoeld. Onze schepper heeft ons geschapen zoals een kunstenaar een prachtig beeld kan creëren uit een stuk rots. Dat beeld komt tot leven als het klaar is en het te schouwen is. Het heeft een uitstraling dat een prettig gevoel kan geven. Je zou het gevoel van die uitstraling willen absorberen. Je zou er eigenlijk wel één mee willen worden in een diep en stil verlangen. Dat zelfde gevoel kun je hebben wanneer je een heel jong kind aankijkt. Dat kind zit nog heel dicht bij de Bron en is nog niet bezoedeld. Je ziet eigenlijk jeZelf in her...kenning in die ogen zonder oordeel. 

 

Het duister echter, wil helemaal niet hebben dat iemand die uitstraling ziet en absorbeert en giet het beeld in een enorme "blok beton." Grouw grijs zonder enige uitstraling. 

Echter, de schepper van het beeld, kijkt dwars door het beton en ziet in de kern, Zijn mooie beeld, en is blij. Die geen kennis hebben van het beeld in de kern, zien enkel het blok beton, zonder enige uitstraling. Die wél kennis hebben wensen dat het beeld helemaal aan het licht komt en de grijze donkere taaie massa zal verpulveren en verbranden door het licht. Het grijze saaie beton symboliseert natuurlijk een aantal belemmerende entiteiten in jezelf en collectief (nog) het symbool in alle mensen. Te denken aan beton ego, beton hebzucht, beton oordeel, beton apathie waardoor geen kennes = onwetendheid, beton angst enz enz. 

 

Lieve mensen, we staan op de rand van grote gebeurtenissen. We zitten nu in een genezingsfase waar de "grote pleister" tergend langzaam wordt weggetrokken. Heb vertrouwen op je inherente genzingskracht, wetende dat deze zeer besmettelijk is. Als je begrijpt wat ik bedoel. Door alle pijnen en lijden heen, komt het uiteindelijk helemaal goed! Wetende dat onze ziel een lichaam heeft en onsterfelijk is. Zo heeft de genoemde Bron deze geschapen. 

 

Dit al schrijvende komen  beelden van de film "Dracula" bij mijn naar boven. De vampier kwam enkel in het donker tevoorschijn omdat deze niet tegen het licht kan. De vampier leefde van het bloed van zijn prooien. Als hij eenmaal gebeten had, was ook het slachtoffer zeer gelinkt aan Dracula en had een enorme drang om het zelfde te doen, als haar of zijn meester, want Dracula was na de beet meester = (Archont) geworden en het slachtoffer zijn slaaf die weer voor meer slaven zorgde om er zeer listig en sluw er op los te bijten. Vaak met en door misleidingen en verleidingen in onzuiverheden. Angst is ook hier het grootste wapen. 

 

Ook konden Dracula en de zijnen niet tegen een kruis want als ze daar te lang naar keken verpoederden ze. Het kruis symboliseert natuurlijk de resonantie van Christusenergie. Zo kunnen we nú weten. Als ik in mijn jonge jaren naar die horrorfilm had gekeken, was het eng om naar bed te gaan. Ik durfde amper onder mijn bed te kijken. Nu weet ik dat de horror vooral in mijzelf zit en deze in het licht gesteld moet worden. Één voor één en stuk voor stuk, met de wens dat ze zich laten zien en ik het vermogen mag ontvangen om te "zien" en niet weg te drukken wat niet gezien wil worden. Vol in het licht zal het trauma verpulveren. Dat gaat nooit met denkkracht en wel met connectie van je innerlijk wezen. Het is niet uit te leggen, door niemand. Liefde is immers een gift en nooit opeisbaar. Niemand kan iemand liefde leren. Gaaf toch? Moge duidelijk zijn dat ik hier praat vanuit de vierde bewustwordingslaag. Zit iemand nog helemaal in de derde laag, is die al lang opgehouden met lezen?

 

In mijn praktijk is het normaal dat clienten hun trauma's te vuur en te zwaard beschermen. Het is hun identiteit geworden. Zonder deze trauma-entiteiten zijn ze niks meer, denken ze. Enkel de grijze betonmassa met haar mantra's van destructie en haar versluier technieken. Ze komen oprecht voor hulp en verlangen naar iets waarvan ze diep van binnen weten dat het er is. Hoe groter een confronterende spiegel, hoe groter de healing. Mijn complimenten voor hen die deze weg kennen en daar goed doorheen zijn gekomen. Die weg kent geen terug meer maar wel een weg verder en verder. 

 

Voor de lezers die kennis hebben van deze tijd, is de parallel met Dracula en deze tijd makkelijk te trekken. Hoe bizar. Nu is de betekenis van "bizar" o.a ook "verwonderlijk." De verbazing over de vele paralellen in deze tijd. Het is net of puzzelstukjes in de lucht worden gegooid en aan je voeten liggen om er weer één geheel van te maken. Ze lagen er altijd al maar waren voor velen niet te zien. Verscholen achter de grijze massa van propaganda, MSM, vermaak en ga zo maar door. Maar als het vermogen zich ontwikkelt om de grijze massa te onthullen, en zichtbaar zich iets moois aan het ontsluieren is.

 

Bij het puzzelen ontstaat de drang om door te gaan omdat zich iets aan het manifesteren is waar je een liefdevol deelgenoot van bent. Jij bent die puzzel die jouw Bron gecreëerd heeft. Je bent heel speciaal en uniek, omdat dat de opzet is van diezelfde Bron. Die blijft jouw zien dwars door de grijze massa van beton heen en laat je zonder oordeel helemaal vrij. 

Er is moed voor nodig om met jezelf aan de gang te gaan. Het komt vaak voor dat eenzaamheid opduikt omdat je het alleen moet doen. Niemand anders kan het voor je doen, waardoor je helemaal terug wordt geworpen op jezelf, zo lijkt het. 

 

Zo kunnen ook depressies ontstaan. Blijf niet wachten op hulp van wie dan ook maar ga de confrontatie met jezelf aan. Je kunt immers niet vluchten voor jezelf. Om moedeloos van te worden? Om je eigen puzzelstukjes te plaatsen is er wel hulp te krijgen vanuit de spirituele wereld waarmee we allemaal verbonden zijn. We dienen ons enkel af te leren stemmen op dezelfde resonantie om die aanwezigheid te kunnen voelen. Het gewoon vragen om hulp vanuit die wereld geeft verlichting en inzicht. Heb vertrouwen. 

 

Bij het niet vragen is er ook geen hulp omdat zij zich simpel houden aan een van de universele wetten die ook “vrije wil” inhoudt. Die vrije wil wordt geheiligd. Dus vragen staat altijd vrij! In die geesteswereld, ben en wordt je al lang gekend omdat zij domweg door alle grijze sluiers heen kunnen kijken. Zij weten dat jij bent gemaakt door dezelfde Bron als zij zijn gemaakt. Je doet hen een groot plezier om te vragen. Vragen vanuit je hart worden met grote zorg gedragen. Ook zij vragen in hun verdere ontwikkeling. Zij zijn immers ook niet de Bron maar komen er vandaan en hebben te doen met hun eigen ontwikkelingen. Jij bent daar deelgenoot van, als je wilt.

Zo ver ik weet zijn er tot nu toe 22 bewustzijnslagen. De meesten mensen zitten op min 100. Een groeiend aantal op vier en maken de overgang naar 5. 

 

Vanaf jou kant is vertrouwen nodig. Vertrouwen valt onder liefde. Het tegenovergestelde is controle en deze valt onder angst. Daarin zit een innerlijke strijd die overwonnen moet worden, met het vragen om hulp. Die vraag is hetzelfde als het klikken van een lichtknopje. Natuurlijk kun je na het vragen niet achterover gaan zitten en niks doen. Passief en apathisch blijven is in feite nog meer beton storten. In de spirituele wereld worden externe morele autoriteiten genegeerd. Die kennen ze niet meer. Ze willen met je dansen op en in die liefdevolle resonantie. Ze gaan nooit mee in je emoties. "ach ach wat ben ik zielig, help!." Ik kan het niet laten om dat weer eens op te schrijven omdat het me zoveel humor geeft. Toon Hermans zei: "Lachen is herkennen." Je emoties zijn er om dieper te kunnen kijken; waar komt een emotie vandaan? Wat voel ik echt dwars door de emotie heen? Iedereen kan er mee aan het werk. Als ik het kan dan kan iedereen het namelijk. 

 

 

Je bent een lichtwerker in jezelf. Met een 'zaklantaarn' zoek je alle ongerechtigheden op en zet ze in het licht om te transformeren in kennis. De batterijen raken nooit leeg omdat je hebt gevraagd om hulp. Soms gaat het licht in je, lijkt wel, zijn eigen gang. Je ziet plots een puzzelstukje dat precies past. Dat zijn niet zelfden heel confronterende akelige stukjes. Pak het op en transformeer het door het van alle kanten te belichten om veel info te verkrijgen over de inhoud van het stukje. Daar is wel daadkracht voor nodig. Deze zal worden ondersteund en worden beloond in een vorm van blijheid en een vrijer gevoel. 

 

Je wil om verlichting te brengen is immers gelinkt aan de universele logische wetten, die voor alles wat in het universum leeft telt. Ze zijn moeilijk-mooi en zuiver omdat ze altijd spiegelen. 

 

 

In de spirituele wereld zien ze die puzzelstukjes ook en zijn nieuwsgierig hoe jij ermee omgaat en wat er uit de puzzel zal komen. Zij zijn benieuwd naar jouw verborgen talenten waar zij ook weer wat aan hebben. Je puzzel is een soort cadeautje voor hen en daarom helpen ze je graag. Ze resoneren mee bij het uitpakken en aan het licht stellen. Dezelfde blije resonantie als van hun/jouw schepper. 

Wij zijn van oorsprong licht en niet het blok beton. Het accepteren daarvan is als het accepteren dat je in feite lief bent.

Wat is je antwoord op mijn vraag: "ben je lief?" Rot vraag he. 

 

Voor mij heeft het even geduurd om spontaan ja te zeggen op deze vraag omdat ik vol met oordelen zat over wie ik dacht die ik was. Af en toe komen er nog wel eens storende factoren op mijn weg die belicht dienen te worden. Getransformeerd door te belichten. Het belichten van mijn acties en gedachten die daarom vragen. Wie is de vraagsteller eigenlijk?

 

 

Heb je vragen, voel je vrij en durf. 

 

liefde is met ons allen. 

klaas

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0